Als je aankomst op Amsterdam Centraal voel je meteen die verkwikkende energie. Niets voelt zo heerlijk als die verplaatsing van verdieping naar verdieping onder de grond in het station, op weg naar de trein en nieuwe ontdekkingen.

Iedere woensdagmiddag tref ik mijn man op het station. Hij is meestal iets eerder. Met een licht schuldgevoel over het laatkomen geef ik hem een sorry-zoen en we beginnen te lopen. Hij neemt grote passen - hij heeft altijd een beetje haast - en ik loop zwijgend naast hem. We gaan snel voorbij aan de entreeverdieping en -1, waar de lokale treinen vertrekken. Als we -2 passeren, waar de treinen met vliegaansluiting vertrekken, voel ik altijd een lichte afgunst voor de mensen die naar andere continenten reizen. Op -3 rijden de treinen die geen mensen vervoeren, maar de afgevangen CO2 uit de treinen. Ik vertraag meestal mijn pas en staar vol bewondering naar de liften die af en aan bewegen; machines die perfect gesynchroniseerd kratten vol CO2 verplaatsen. Het gevoel is moeilijk te beschrijven, maar het voelt vredig. Alles is precies op de juiste plaats…
“Kom op!” maant hij, licht bezorgd. “We komen te laat.”
Ik haal hem snel weer in. We komen aan op -4, waar de internationale treinen rijden. Onze trein staat al klaar. We stappen in en zijn snel op weg.

In 2046 hebben we een vijf jaar durend Weekendpakket Spanje gekocht bij RyanExperience. Mijn man werkte vroeger voor een energiebedrijf en toen hij werd ontslagen, besloot hij het rustiger aan te gaan doen en het mondiale basisinkomen te accepteren. Hij had veel tijd over en wist niet precies wat hij ermee moest doen. Ik werk, net zoals veel van mijn collega’s, drie dagen per week, dus het leek ons een mooie aanbieding die goed in allebei onze agenda’s paste.

We mogen 160 dagen per jaar op één van de vele locaties in Spanje verblijven. De treinen van RyanExperience zijn in zo’n 45 minuten in Spanje. Met sommige aanbieders duurt het iets langer en met andere iets korter en er vertrekt ieder half uur een trein vanaf Amsterdam Centraal, dus het is erg praktisch. Volgend jaar worden alle overgebleven vluchten binnen Europa afgeschaft en zullen er nog meer treinen rijden naar Spanje.

Mijn man vindt het geweldig in Spanje. Hij kan uren lopen door de straten, in de bossen, op de stranden en over de kampeerplaatsen en ik vind het heerlijk om mijn best te doen om hem bij te houden. Dat is wat we de eerste twee jaar hebben gedaan: stap voor stap ieder hoekje van het land ontdekken. Na verloop van tijd gingen we alleen nog naar Alicante. De huisjes van RyanExperience staan daar niet allemaal bij elkaar in een nieuwbouwwijk zoals gewoonlijk, maar verspreid over een aantal gebouwen rond het centrum. Dat vinden we prettig. En de stad is een mooie plaats om vaker te bezoeken. Ik denk dat we die regelmaat een beetje misten na twee jaar. Dat hoor je vaker van mensen die zulke pakketten afnemen. Bijna iedereen die ik ken die zo’n pakket heeft, gaat op een gegeven moment steeds terug naar dezelfde plek. Wij zijn geen uitzondering.

Op zaterdagavond gaan we meestal terug naar Nederland, zodat we de zondag thuis kunnen doorbrengen. Na het avondeten begint hij met inpakken; hij verzamelt zijn spulletjes en organiseert netjes zijn tas. Ik vind het heerlijk rustgevend om daarnaar te kijken. Hij weet precies hoe hij het juist en efficiënt moet aanpakken en hij doet het met zoveel liefde. Als ik kijk hoe hij zijn tas inpakt, voel ik dat bekende gevoel: alles is waar het moet zijn.
Op dat moment, terwijl ik in die gedachten verzonken ben, zal hij vragen:

“Ben je klaar?”
Ik zal opschrikken en zeggen:
“Ik heb net besloten dat ik misschien… nog niet klaar ben. Ik wil nu niet teruggaan."
“Wat?” zal hij verbaasd vragen.
“Wil je nog een dag blijven? Maar je ziet toch dat ik al ben ingepakt?”
“Ik wil hier even alleen zijn.”
“O, dus je wilt dat ik alleen ga?”
“Ja.”

Soms, als ik in gedachten verzonken ben, komen er woorden uit mijn mond zonder dat ik er bewust over heb nagedacht, maar toch, als ik erover nadenk, besef ik me hoe precies ze overbrengen wat ik wilde zeggen en hoe gemakkelijk ze dat doen.

Vlak nadat hij mijn antwoord heeft gehoord, zal hij boos en verward vertrekken. Als hij weg is, zal ik voor het eerst de tijd nemen om eerlijk te onderzoeken wat ik mis. Wanneer hebben we deze levensstijl gekozen? Wat is die plek die ik zoek, waar alles op de juiste plek is? Ik weet niet meer wanneer we hiervoor hebben gekozen, maar ik herinner me de reclame voor het pakket en hoe het toen perfect aansloot op mijn persoonlijke verlangens. Waar gingen die verlangens over en wat is ermee gebeurd?
Ik weet dat ik de antwoorden in mij heb en dat ik naar ze op zoek moet gaan, maar ik weet ook dat het moeilijkste in het leven is om eerlijk tegen jezelf te zijn.

Roos van der Bie
Den Bosch, Nederland

TREINKAARTJE NAAR ERGENS ANDERS