Het is geen geheim dat we allemaal goed en slecht in ons hebben. Daarom ben je soms verbaasd over wat je net gedaan hebt, wanneer je wordt geconfronteerd met het feit dat de persoon die in jou woont in staat is tot zo veel goeds of zo veel slechts.

Dat is de reden dat, daar ben ik van overtuigd, maatschappijen een sturend mechanisme nodig hebben om die twee kanten van onze natuur te controleren. Dat sturende mechanisme moet een autoriteit zijn die door iedereen wordt gerespecteerd en – dit is belangrijk – het moet goed geïnformeerd zijn. Dat is waar mijn taak als lobbyist ligt. Ik help Europa en de wetgevers in Brussel om goed geïnformeerd te zijn wanneer ze beleid maken, door ze informatie te verschaffen van mijn cliënten; dat zijn multinationals. Wanneer de Europese Commissie wetten wil schrijven over een bepaald onderwerp, moet ze begrijpen hoe bedrijven daardoor beïnvloed worden en moet ze de wetten zo vormgeven dat deze geen negatieve effecten hebben. Dus wij koppelen de industrie aan de beleidsmakers om ze in staat te stellen om te communiceren, dat is het enige wat ik probeer te doen.

Weet je bijvoorbeeld hoeveel van de koolstofuitstoot werd veroorzaakt door de industrieën voordat ze werden gereguleerd? Toen het Europese Parlement die uitstoot wilde terugbrengen, moest het de juiste omstandigheden scheppen voor bedrijven die die uitstoot veroorzaakten en moest het de wetgeving daarop afstemmen. Zonder de juiste prikkel zou bijvoorbeeld niemand zijn concurrentiepositie verliezen. En laten we niet vergeten dat deze bedrijven vele mensen in dienst hadden, dus dat elke schade die zij zouden lijden ook betekende dat hun medewerkers zouden lijden, wat weer een politieke prijs zou hebben. Heel eerlijk gezegd: als mijn vele collega’s en ik geen goed werk hadden geleverd in de jaren 10 en 20 waren geen van de wettelijke procedures een succes geworden en had de enorme reductie in koolstofuitstoot niet plaatsgevonden. We moesten de juiste mensen benaderen, ze in één ruimte samenbrengen en de trucjes kennen om dat te bewerkstelligen. Ik had eerder in Brussel gewerkt, dus ik ken de mensen en ik weet wat ze nodig hebben en binnen welke restricties ze moeten opereren. Uiteindelijk gaat het om het begrijpen van ieders macht en beperkingen, en het kiezen van de juiste groep, ze samenbrengen, een kopje koffie drinken, goede ideeën opperen wanneer de wetten worden opgesteld en de deal sluiten, daar gaat het om. Op die manier hebben we niet alleen de transitie naar duurzame energiebronnen mogelijk gemaakt, maar ook vele nieuwe banen gecreëerd in industrieën die gemeenschappen overal ondersteunen.

Laten we wel wezen, als je welke wijziging dan ook niet kunt koppelen aan de economische realiteit van de sector zal er niets gebeuren, dus je moet naar de bedrijven luisteren. En het is niet zo dat wij iets dicteren. Brussel heeft behoefte aan informatie; zij voeren geen handel, zij functioneren niet in een marktrealiteit. Het zijn ambtenaren die om informatie vragen en ik koppel simpelweg mijn cliënten aan hen om ze toegang tot die informatie te geven.

Weet je bijvoorbeeld hoeveel startups er vandaag de dag zijn die automatisering zoals robots en software hebben ontwikkeld die bedrijven kunnen helpen? Het zijn er vele en ze kunnen taken overnemen van de industrie en een last van de schouders van arbeiders tillen. Ze weten precies hoe ‘oude-wereldtaken’ moeten worden vervangen en geautomatiseerd. We moeten deze bedrijven ondersteunen en daar de juiste regulatieve context voor scheppen. We moeten de regulering aanpassen rondom ontslagvergoeding, vakantiegeld, et cetera. Let wel, dit zal individuen verlossen van alledaagse taken, het zal de operationele kosten van bedrijven sterk reduceren en de productiviteit van onze economie verhogen, wat essentieel is om de pensioenen te kunnen blijven betalen. Dit is de boodschap die wij brengen en die we in de hoofden van de wetgevers proberen te hameren iedere keer dat we de kans krijgen om ideeën uit te wisselen, en dat gebeurt ook omdat zij natuurlijk graag luisteren naar de dienstensector.

Als jij ook het proces wilt beïnvloeden, vind ik dat prima. Ga je gang, organiseer jezelf, zet jouw plannen op papier en communiceer ze met de besluitnemers; je weet waar ze zitten. Ik heb een taak en die taak is om de commissarissen die over mijn portfolio gaan te informeren volgens de belangen van de mensen waar ik verantwoordelijk voor ben. Het is de verantwoordelijkheid van Brussel om de belangen van het volk te respecteren. Dat kan ik niet voor ze doen en ik ben er niet verantwoordelijk voor om jouw ideeën te communiceren met de besluitnemers die jij wilt beïnvloeden.

Weet je, iedereen heeft een rol waar hij of zij zich aan moet houden. Ik ga me er niet voor verontschuldigen dat ik mijn rol vervul en mijn taak uitvoer. Uiteindelijk word ik ervoor betaald om mijn tijd en energie in deze rol te steken en ik heb een verantwoordelijkheid naar de mensen die mij betalen en wier identiteit openbaar is voor iedereen die die wil kennen. Dit zijn immers democratische instituties en gelukkig opereren ze volgens transparante procedures. Dit verhaal gaat niet over goed en kwaad, zoals sommigen je willen doen geloven, maar gewoon over mensen die doen wat ze moeten doen.

Pascal Leroy
Brussel, België

BUSINESS AS USUAL