Ik ben nooit aan kinderen toegekomen, want ik heb daarvoor nooit genoeg vrijheid gehad. Mijn verhaal is hetzelfde als dat van iedereen in mijn generatie. Ons hele leven draaide om het worden losgekoppeld van wat we moesten doen en wat we daadwerkelijk konden doen.

Nadat ik was afgestudeerd aan de universiteit kon ik moeilijk een baan vinden. Toen ik eindelijk een baan vond en mijn studentenlening wilde afbetalen, was er zoveel rente over mijn schuld berekend dat ik de rente bijna niet eens kon afbetalen. En toen ik wilde sparen om klaar te zijn voor morgen, was er niets over om mee te beginnen. Ik was dus nooit in de positie om over een kind na te denken en plannen te maken. Het afbetalen van rente op mijn schuld was niet iets dat ik had gepland en het zorgde ervoor dat ik in de 25 jaar na mijn afstuderen geen toekomst kon opbouwen in Owosso, Michigan.

Op andere gebieden is in die tijd juist een hoop veranderd. Vier verschillende presidenten zijn aan de macht geweest. We zijn naar Mars gegaan en teruggekomen. Het tijdperk van het vliegtuig is voorbij nu de treinen overal heengaan. Droogte heeft mensen van over de hele wereld gedwongen te migreren. We hebben de grote rijstcrisis meegemaakt en overleefd. En we zijn niet langer afhankelijk van olie en gas.

Niets van dit drong door in Owosso, behalve op onze televisieschermen wanneer we het nieuws keken. Owosso is de buitenwijk van de wereld, waar niets ooit verandert. Dezelfde huizen, dezelfde winkels en dezelfde mensen. In mijn leven veranderde ook niets: zelfde baan, zelfde schuld, zelfde strijd.

Mijn moeder stemde tweemaal voor verandering toen ik een tiener was: de eerste keer beloofd door Obama, de andere beloofd door Trump in de 2010’s. Maar de verandering kwam er niet. Als jong meisje hadden deze verhalen over een betere morgen een hoopgevend effect op me. Ik verwachtte iets aan de horizon te zien en wanneer de verandering zou plaatsvinden, zouden onze levens voor altijd veranderd zijn. Soms denk ik dat deze denkbeeldige verwachting van verandering meer kapot heeft gemaakt dan het daadwerkelijke gebrek aan verandering. Misschien is dit alles: er niets om te verwachten, niets om te veranderen. Dit is het ritme van het leven en we moeten dat gewoon accepteren. De toekomst heeft nooit bestaan voor mensen die zoveel verschuldigd zijn aan het verleden.

Sidney Coss
Michigan, USA

‘MORGEN’ IS NIET EERLIJK VERSPREID